Η οικοδομή

Στην οικοδομή μπροστά στο σπίτι μου (κυριολεκτικά 3 μέτρα απ το μπαλκόνι μου!) δουλεύουν ασταμάτητα...και τις Κυριακές...κάνουν θόρυβο,πολύ. Τους ευγνωμονώ μέσα απ τα βάθη της καρδιάς μου. Διότι, η αδιάκοπη εργασία τους σημαίνει ότι το σούπερ μάρκετ θα έχει τελειώσει το πολύ μέσα στους επόμενους τρεις μήνες. Επομένως, δε θα χρειάζεται να περπατάω (με πολύ γοργό βήμα-''ευχαριστώ'' την κολλητή και τον εξάδελφό μου γι αυτή τη συνήθεια) μέχρι το κατάστημα στην ακρίδα, το οποίο βρίσκεται τρία τετράγωνα πιο πάνω. Είναι, βέβαια, 5 λεπτά περπάτημα, όμως όταν κουβαλάω τέσσερις γεμάτες σακούλες σε κάθε χέρι (+την εξάδα, γιατί το νερό εδώ δεν είναι πόσιμο)... Ελπίζω να κατανοείται το δράμα μου απ τον κόσμο! Το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο να επιστρέφω από διαδικασία είκοσι λεπτών μέσα στον ιδρώτα Ιανουάριο μήνα! Α-πα-ρά-δε-κτο!
Παρ' αυτό, σήμερα είναι μία όμορφη ηλιόφωτη μέρα (σε αντίθεση με τα λεγόμενα μελετητών για τη χειρότερη μέρα του χρόνου!) στην αγαπημένη πόλη της κάτω χώρας. Ευτυχώς, καθώς έπρεπε να απλώσω τα ρούχα του σαββατοκύριακου. Τύχη, λοιπόν, κι όχι ατυχία. Αγόρασα και δύο ατομικά μπουκάλια σαμπάνιας, αφού ήταν σε προσφορά! Βέβαια, τώρα που τελείωσα τις πρωινές μου υποχρεώσεις σημαίνει πως πρέπει να ξεκινήσω το διάβασμα. Βαριέμαι. Κουράζομαι. Βασανίζομαι, επειδή θεωρώ ότι υποβαθμίζεται η νοημοσύνη μου. Όταν από τα έξι μαθήματα σου αρέσουν μόνο δύο, κάτι δεν λειτουργεί σωστά θαρρώ. Οψόμεθα.
Δυστυχώς, ο καλός καιρός ευνοεί τις προτάσεις για έξοδο, ποτό, καφέ. Είναι τόσο κακό αν θέλω να χουχουλιάσω στο σπιτάκι μου, να ασχοληθώ με το νοικοκυριό μου, να διαβάσω με την ησυχία μου και να αφιερώσω αποκλειστικό χρόνο στην εξαιρετική προσωπικότητά μου για δύο ταπεινές εβδομάδες; Έστω, για ένα σαββατοκύριακο. Είμαι άνθρωπος του έξω και της επικοινωνίας...πολύ! Όμως, θέλω κι εγώ τον προσωπικό μου χρόνο μερικές φορές! Θαρρώ πως δε χρειάζεται να απολογηθώ.
Επίσης, φαίνεται πως ο ΟΤΕ στην κάτω χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς πέφτει συνέχεια το δίκτυο. Αν ξανακοπεί η σύνδεση μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά, ειλικρινά, θα βγω στο διάδρομο και θα χτυπάω το μόντεμ με το τηγάνι! Το παραδέχομαι ανοιχτά, δεν μπορώ χωρίς διαδίκτυο, ειδικά στην κάτω χώρα, όπου δεν μπορώ να συντονιστώ στις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών που αγαπώ. Απλά, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ τα πρωινά χωρίς FREEDOM! Τι θα πρέπει να κάνω δηλαδή; Σκέφτομαι σοβαρά την αγορά ενός φορητού μόντεμ. Μόνο χρήσιμο θα φανεί.
Γενικά, πάντως, διανύω μία πολύ γαλήνια και ήρεμη περίοδο, μπράβο μου. Καιρός ήταν θαρρώ. Καταστάλαξα στο ότι είμαι ένας πολύ απλός άνθρωπος. Αν μου αρέσει κάτι, το κρατώ, αν όχι, το κόβω. Γιατί τα πράγματα είναι απλά, και όλο αυτό το συναισθηματικό κομφούζιο της εφηβείας (που για ορισμένους συνεχίζεται και αργότερα) είναι απλά ορμόνες, νάζια και ανούσιες ανησυχίες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Απλότητα κόσμε, απλότητα!
Μία καλημέρα σε όλους του πρωινούς ονειρευτές! :-)

2012!



Πόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος. Όχι, ειλικρινά, δεν το αναφέρω  νωχελικά ούτε κοινότοπα. Είναι γεγονός. Πότε ολοκληρώθηκε ένας χρόνος; Μου φαίνεται σα χθες που αναπολούσα το 2011 και τώρα συλλογίζομαι τις εμπειρίες του 2012. Ας μη συμπεριλάβω το πέρασμα 365 μερών. Ένα μήνα ολόκληρο ήμουν στην πρωτεύουσα και το πώς επέστρεψα στην κάτω χώρα δεν το κατάλαβα.
Μα, πραγματικά, γιατί συμβαίνει αυτό; Όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο γρήγορα τρέχει ο χρόνος για σενα; Συγγνώμη, όμως, ενίσταμαι. Θα ήθελα μία παύση στο σήμερα. Βέβαια, δεν εννοώ το σήμερα της ελληνικής πραγματικότητα, προς Θεού. Αν και είμαι απ τους αισιόδοξους που πιστεύουν ότι στο σκοτάδι υπάρχει πάντα ένα φως, βλέπω πως όλη αυτή η εξαθλιωτική κατάσταση μας έχει αποξενώσει ακόμη περισσότερο από το σήμερα, απ αυτό που λέγεται ζωή, από το διπλανό μας. Καλολαδωμένες μηχανές, τρέχουμε πάνω κάτω, δεξία αριστερά, να προλάβουμε, να προλάβουμε...Τι; Θαρρώ πως οι βιολογικές ανάγκες μας έχουν καταστρέψει. Παρ’ αυτά, εξήγησα, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Ας μη δώσω στενόχωρο τόνο στο κείμενο.
Ο χρόνος, λοιπόν, βαδίζει με γρήγορους ρυθμούς και δεν σκοντάφτει πουθενά. Κάτι ακουγόταν για την 21η Δεκεμβρίου, αλλά ο κόσμος δε γίνεται να καταστραφεί διπλά. Ανησυχώ πως θα φτάσω 65 ετών (ναι, αυτή είναι η τρομακτική μου ηλικία!) και θα θυμάμαι ότι την προηγούμενα ημέρα ήμουν 19. Τρίτη ηλικία με μακρύ λευκό μαλλί και ένα χαμόγελο στα χείλη θα κάνω περιπάτους στη δροσιά. Αρνητική σκέψη, πάντως, δεν είναι!
Ήρεμη χρονιά το 2012, ψυχικά διερευνητική. Δεν έχω παρατηρήσει κάποια τρανταχτή αλλαγή όσον αφορά τη Τζίνυ. Ακόμη η αγγλική σκέψη μου περιορίζει τη γραφή μου. Ακόμη πίνω τσάι. Ακόμη ακούω το σταθμό της ελευθερίας. Ακόμη μοιράζω αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά επιπρόσθετα στη βελτιωμένη έκδοση, καθώς ο χρόνος μόνο να βελτιώσει μπορεί τον άνθρωπο. Υποθέτω, βέβαια, ανάλογα όπως βλέπει ο καθένας τη ζωή του.  Όμως δεν αλλάζω τίποτα απ’ τη ζωή μου κι όλα τα λάθη δυναμώνουν την ψυχή μου, που τραγουδά ο αηδός! Οπότε, πιστεύω πως οδεύω σωστά και σταθερά. Τώρα, αν καμιά φορά έρθει κάποιο τρέκλισμα, καλοδεχούμενο είναι. Ας αποφασίσουμε όλοι να ζήσουμε, επιτέλους, τη ζωή μας λίγο πιο θερμά. Γιατί άλλος κόσμος και άλλος τρόπος δεν υπάρχει, τίποτε άλλο εκτός από εμάς και το σήμερα!
Πολύ γενικά, μπερδεμένα και προσωπικά εύχομαι το 2013 να προσφέρει σε όλους εις διπλούν τα καλά του 2012, υγεία, αγάπη, υπομονή, θέληση και κουράγιο!



Αφιερωμένο στο τέλος του '12 και στο ξεκίνημα του '13! :)
 
 

Recent Posts