Θα μπορούσα να μετονομάσω την παρούσα ανάρτηση σε "Dream on", καθώς αυτό το τραγούδι ακούγεται από τα ηχεία μου αυτή τη στιγμή και με εμπνέει με έναν κάποιο ιδιαίτερο τρόπο. Θα ήταν, όμως, αρκετά περίεργο. Η μουσική υπόκρουση του μήνα Σεπτεμβρίου αποτελείται κατά κύριο λόγο από 'ερωτοχτυπημένα' λαϊκά τραγούδια. Βέβαια, αυτό συμβαίνει γενικά όταν βρίσκομαι στην κάτω χώρα. Ολόκληρο το καλοκαίρι ελληνικός στίχος δε βγήκε απ το στόμα μου. Τώρα επιστροφή και, τσουπ, να ο Χαρούλης με το χειμωνανθό του, ο Μάλαμας που τα λέει όλα, η Μποφίλιου με την παρέα της, η Βελεσιώτου με τα ακριβά διόδια και ο Πάριος να ζητά ουρανούς και ανορθόδοξα φτερά. Οπότε, θεωρώ πως το αγαπημένο αγγλόφωνο τραγούδι των Aerosmith θα ήττο λίγο ανορθόδοξο όσον αφορά τα συναισθήματα και τις περιπέτειες που βίωσα αυτό το μήνα. Έστω, όμως, ότι τα συγκεντρώνει όλα και εκφράζει την αισιόδοξη διάθεσή μου για το μέλλον.
Ας βάλω, λοιπόν, τις ημερολογιακές μου σκέψεις σε τάξη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν κάθομαι να καταγράψω τα συναισθήματα και τις ιδέες μου τη στιγμή που συμβαίνουν (ή έστω καμιά ώρα αργότερα). Τελικά, αφήνω σημαντικά γεγονότα να με προσπεράσουν χωρίς απαθανάτιση. Πολύ κακώς, αν θέλω την ταπεινή μου γνώμη, γιατί χάνω την ιστορική σημασία της ζωής μου. Το δις εξ αμαρτείν, ουκ γυναικός σοφής! Αν δεν έχω αποθηκεύσει τα λάθη στο σκληρό μου δίσκο, πώς θα προσέξω να μην τα επαναλάβω; Οφείλω στη μεγαλειότητα των σκέψεών μου να τις μεταχειρίζομαι καλύτερα.
Τέλος πάντων, ας κρατήσω κάποιους τίτλους για μετέπειτα ανάλυση ψυχής. "Δουλειά", ''Πανεπιστημιακές δυσκολίες'', "Οι δρόμοι της Κάτω χώρας", ''Η ματαιότητα των κλανιρογαμπρών", "Απλή, αλλά γεμάτη, καθημερινότητα", "Ανιδιοτελής φιλία (only kind I know)", "Ερωτικά σκιρτήματα και άγνωστο", "Πλανήτες".
Το τελικό συμπέρασμα του μήνα ήταν ένα, η ζωή κυλά και οι προσωπικές σου πεποιθήσεις έρχονται να σε χλευάσουν εκεί που δεν το περιμένεις!
Ας βάλω, λοιπόν, τις ημερολογιακές μου σκέψεις σε τάξη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν κάθομαι να καταγράψω τα συναισθήματα και τις ιδέες μου τη στιγμή που συμβαίνουν (ή έστω καμιά ώρα αργότερα). Τελικά, αφήνω σημαντικά γεγονότα να με προσπεράσουν χωρίς απαθανάτιση. Πολύ κακώς, αν θέλω την ταπεινή μου γνώμη, γιατί χάνω την ιστορική σημασία της ζωής μου. Το δις εξ αμαρτείν, ουκ γυναικός σοφής! Αν δεν έχω αποθηκεύσει τα λάθη στο σκληρό μου δίσκο, πώς θα προσέξω να μην τα επαναλάβω; Οφείλω στη μεγαλειότητα των σκέψεών μου να τις μεταχειρίζομαι καλύτερα.
Τέλος πάντων, ας κρατήσω κάποιους τίτλους για μετέπειτα ανάλυση ψυχής. "Δουλειά", ''Πανεπιστημιακές δυσκολίες'', "Οι δρόμοι της Κάτω χώρας", ''Η ματαιότητα των κλανιρογαμπρών", "Απλή, αλλά γεμάτη, καθημερινότητα", "Ανιδιοτελής φιλία (only kind I know)", "Ερωτικά σκιρτήματα και άγνωστο", "Πλανήτες".
Το τελικό συμπέρασμα του μήνα ήταν ένα, η ζωή κυλά και οι προσωπικές σου πεποιθήσεις έρχονται να σε χλευάσουν εκεί που δεν το περιμένεις!
