Κάτι να ραγίζει



Προσπαθώ να συνθέσω εύλογα τις σκέψεις μου και να αποφύγω την υπερβολή. Ίσως να είναι ακατόρθωτο κάτι τέτοιο, αλλά θα δοκιμάσω μήπως εκπλήξω τον εαυτό μου.

Μπορεί μία επιστήθια μαχαιριά (woops, challenge forfeited) να έρθει αλήθεια σε τέτοιο επίπεδο έκπληξης, ώστε να χάσεις τη γη κάτω απ τα πόδια σου; «Μάλλον όχι!» απαντούσα μέσα στην κυνική απόρριψη για τη χολυγουντιανή υπερβολή. Οι πεποιθήσεις μας έρχονται για να μας χλευάσουν. Ειδικά, όταν φίλος σου ρίχνει ένα τόσο δυνατά εγωιστικό χαστούκι. Το χειρότερο, όμως, έρχεται όταν γνωρίζεις τον άλλον και κατανοείς τον τρόπο, το λόγο και την προοπτική με την οποία οι λέξεις του τρυπούν πιο βαθειά, πιο φρικτά απ το κοφτερότερο ξίφος. Η αντίληψη της απουσίας πίστης και υποστήριξης, είναι ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχω γευτεί. Όμως δε θα καταγράψω ούτε θα εξιστορήσω το πρόσφατο προσωπικό μου σοκ πάνω στη φιλία (αναφερόμενη σε ένα ολοκαίνουριο βαθμό έκπληξης)! Αντίθετα, θα παραθέσω τις ιδιαίτερα απλές (ίσως αφελείς, εξιδανικευμένες, ονειροπόλες) σκέψεις μου για τις ανθρώπινες σχέσεις και συγκεκριμένα το κεφάλαιο της υποστήριξης. Δε θα μπω στη διαδικασία να αναφερθώ στους ‘καλούς’ ή ‘σωστούς’ φίλους, καθώς θεωρώ ότι η λέξη και η έννοια φίλος τα συμπεριλαμβάνουν φυσικά.

Τα πράγματα είναι απλά. Οι φίλοι δεν οφείλουν, δεν υποχρεούνται, δεν πρέπει, αλλά είναι αναγκαίο να έχουν αυθόρμητα ένα είδος σωκρατικής σκέψης όσον αφορά την προσφορά συμβουλών. Είναι αναγκαίο να αφαιρούν όσον είναι δυνατόν της προσωπικές τους πεποιθήσεις ή τον εγωισμό τους και να συμβουλεύουν έχοντας στο μυαλό το καλό για τα αλλομήτρια αδέρφια τους. Όχι απαραίτητα αυτό που οι ίδιοι θεωρούν το καλύτερο, αλλά αυτό που είναι όντως εποικοδομητικό για το συνομιλητή τους. Δεν είναι συνετό να ξεφουρνίζουν άμεσα απόλυτα (ορισμένες φορές παράλογα) και επικριτικά τις απόψεις τους. Δεν βοηθά κανέναν απ τους δύο κάτι τέτοιο. Αν υποθέσουμε ότι η έννοια φίλος προϋποθέτει και κάποια μεγάλη χρονική περίοδο γνωριμίας των δύο, λογικό αυτός που κάθεται απέναντι σου να ξέρει τις απόψεις σου πάνω σε έναν ευρύ αριθμό θεμάτων. Το να παραθέσεις άλλη μία φορά την προσωπική σου γνώμη πάνω σε κάτι δεν είναι συμβουλή, δεν είναι καν διάλογος. Αντίθετα, το αναγκαίο για την ευημερία του φίλου είναι η μαιευτική μέθοδος. Όταν ο φίλος χρειάζεται τη βοήθειά μας, είναι άσκοπο να ξεφουρνίσουμε απλά την άποψή μας. Σκοπός μας είναι βοηθήσει να καταλάβει ο ίδιος τη λύση του προβλήματος. Το καλύτερο, λοιπόν, που μπορούμε να κάνουμε είναι μέσα από ερωτήσεις όπως «Εσύ πώς αισθάνεσαι γι αυτό;», «Και πώς νομίζεις ότι θα εξελιχθεί;», «Έχεις σκεφτεί το χ,ψ ενδεχόμενο;», «Αν έκανες και αυτό μαζί με το άλλο;», «Είναι κάτι που θεωρείς ότι θα σε ευνοήσει;» κλτ, κτλ, κτλ, να σκεφθεί ποια είναι η πορεία που ο ίδιος θέλει να ακολουθήσει και όχι, απαραίτητα, εκείνη που θα θέλαμε εμείς. Δε θα διακόψουμε τη ροή της σκέψης του και στο τέλος θα παραθέσουμε με ήπιο τρόπο τη δική μας συμβουλή, και όχι θέση, επί του θέματος. Είναι σημαντικό να βοηθάμε το φίλο μας να γίνει ο καλύτερος εαυτός του και να τον ωθούμε να εξελίσσεται. Ο φίλος πρώτα ας βοηθήσει και ύστερα ας νουθετήσει.

Επίσης, είναι ζωτικής σημασίας ο φίλος να μην κατακρίνει και να μην κριτικάρει. Επαναλαμβάνω πως δεν είναι κάτι που ‘πρέπει’ ή που θα έπρεπε, είναι κάτι που έρχεται αυθόρμητα, είναι κάτι που απλά ‘είναι’. Αν μπορούμε να αφήνουμε στην άκρη τις προσωπικές μας πεποιθήσεις και να υποστηρίζουμε πραγματικά τον άλλον, έχουμε ικανοποιήσει πλήρως, όχι τις υποχρεώσεις, αλλά τα θέλω, τα πιστεύω και την ουσία της έννοιας φίλος.

Τέλος, οι προσωπικές εμπειρίες του φίλου είναι αναγκαίο να εμπλουτίζουν και όχι να κατακεραυνώνουν ή να αποθαρρύνουν. Με οδηγό πάντα την ευημερία του φίλου, ας αφήσουμε στην άκρη την οδύνη ή την επιτυχία δικών μας εμπειριών και ας τις μετατρέψουμε σε εποικοδομητικό θεμέλιο πιθανοτήτων, ώστε να χτίσει ο φίλος κάτι καινούριο, όχι με το σχέδιο της ζωής μας, αλλά με της δικής του. Απλά να έχει υποσημειώσεις/βοηθήματα δίπλα στα μπετά και τα υδραυλικά για τυχών απρόοπτα (θετικά ή αρνητικά).

Όλα τα παραπάνω, σημαίνουν φίλος. Όταν έχεις δίπλα σου έναν τέτοιο άνθρωπο, δε νιώθεις μόνος, δε νιώθεις αβοήθητος, δε νιώθεις ακατανόητος. Γνωρίζεις πως κάποιος σε στηρίζει και πιστεύει σε σένα, μερικές φορές περισσότερο απ όσο εσύ. Υπάρχει μεγαλύτερο βάλσαμο, μεγαλύτερη αγαλλίαση για την ανθρώπινη ψυχή απ την προσφορά, την αποδοχή και την ανταπόδοση της ανιδιοτελούς φιλίας; 

Σίγουρα οι άνθρωποι και η ζωή είναι απρόβλεπτοι. Το σοκ έρχεται εκεί και όταν δεν το περιμένεις. Μα προτιμώ να πιστεύω στην ωριμότητα και την καλοσύνη στις ψυχές των ανθρώπων κι ας απογοητεύομαι συνεχώς, παρά να αμφιβάλλω και να αποδοκιμάζω συνεχώς την κοινωνία που ζούμε με κίνδυνο να χάσω το ένα, το σπάνιο, το ιδιαίτερο μικρό θαύμα ανάμεσα στις χιλιάδες κατάρες. Αν η καρδιά για να ψηλώσει πρέπει να πονέσει, εγώ θα έχω τις παραπάνω σκέψεις ως οδηγό κι ας δεχτώ όλα τα χτυπήματα και την απογοήτευσή που έχουν να προσφέρουν η ζωή και οι άνθρωποι. 

Κι αν τα χρόνια και η ρήξη στις σχέσεις προσπαθούν να με χλευάσουν αποδεικνύοντάς μου πως τίποτα δεν είναι σίγουρο ή δεδομένο και πώς όλα ραγίζουν σαν κρύσταλλα, εγώ πεισμώνω ακόμη περισσότερο και συνεχίζω να δίνω όλο μου το είναι στη διατήρηση και την εξέλιξη των σημαντικότερων πραγμάτων στη ζωή μου.

Υ.Γ. «Η φιλία δεν είναι απαραίτητη, όπως δεν είναι η φιλοσοφία ή η τέχνη. Δεν έχει αξία για την επιβίωση. Περισσότερο, είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που κάνουν την επιβίωση να αξίζει.» ~C.S.Lewis~


Αφιερωμένο στο φίλο, Χρήστο! :)

8 comments:

  1. Θα σε χτυπήσει (βσκ ,εδ΄και καιρό απλώς δε το καταλάβαινες )
    Θα σε πονέσει Θα χτυπήσει βαθειά την αρτηρία της καρδιάς σου
    Θα Περάσει Θα αντιληφθείς οτι δεν άαξιζε .. αλλά που και που θα το σκέφτεσαι , για την φτηνή προδωσία , που σε κανε και πίστεψες σε αυτό το άτομο και κύλησαν τα πράγματαν και πήραν εντέλει το δρόμος τους ;) Σκέψου μόνο σε ποιόν είσαι εσύ -.^ <3 Καλημέραα****

  1. Χμμ δεν ξέρω ποιος σε απογοήτευσε καλή μου Τζίνι, αλλά αν τον πιάσω θα είναι οδυνηρή η εμπειρία του! Ο συνάδερφος συγγραφέας του φανταστικού έχει δίκιο αγαπημένη συνάδερφε ελπίζω ότι δεν θα σου λείπουν οι σωστοί φίλοι.
    Να σου ευχηθώ ολόψυχα χρόνια πολλά και ευτυχισμένα με όλα όσα θες και ονειρεύεσαι και με λίγο χειμώνα εκεί κάτω στα νότια που είσαι ( εδώ πάει το ξεχάσαμε αυτό ).

  1. Αγαπημένο μου Τζινάκι δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα που σε είδα στο blog μου..νόμιζα ότι είχες εξαφανιστεί..είσαι απο τα φιλαράκια μου και σου έχω δείξει τα συναισθήματά μου!τελευταία πριν τα που το θεωρώ ψυχολογικό δοκίμιο περί φιλίας..Χριστούγεννα αναγκάστηκα κι εγώ να διακόψω λλιγο την ροή στο ιστολόγιο γιατί είχε χτυπήσει η μητέρα μου και είμαστε σε νοσοκομείο.τώρα είναι καλύτερα αλλά την έχω σπίτι μου και την φροντίζω εδώ..επανέρχομαι σιγά σιγά στα δρώμενα-διάβασα το εκπληκτικό κείμενόσου που με εντυπωσίασε!πολλές φορές την έχουμε φάει στη μούρη την προδοσία απο φίλους γιαυτό κι εγώ εδώ και αρκετά χρόνια είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτική!ιδιαίτερα σιχαίνομαι τους δήθεν,αν το δεις το έχω και αριστερά στο ιστολόγιο και λέω''λατρεύω τους real,σιχαίνομαι τους δήθεν!''εμπειρίς ζωής..καταλήγουμε μετά τα 30 να μετράμε μόνο στο ένα χέρι,,γιαυτό μη σκας..απλά προχώρα μπροστά..ότι ή όποιος σου στερεί το χαμόγελο σουτάρισέ τον ,με απλά λόγια!!!είμαι πολύ χαρούμενη που σε ξαναβρήκα φιλαράκι μου!τώρα πιστεύω να τα λέμε πιό συχνά..να μη χανόμαστε..είναι πολύτιμο αυτό που έχουμε εδώ!σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλάκια..μου είχες λείψει κι εσύ και φυσικά τα εξαιρετικά σου κείμενα που τα αγαπώ κι αυτά πολύ!!

  1. Χαίρομαι που ξαναγύρισες! Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σε κανένα σημείο του κειμένου για τη φιλία, ιδιαίτερα επειδή στέκεσαι σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα, που αποτελούν την ουσία του θέματος. Και, φυσικά, θα επικροτήσω την αναφορά σου στη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη, της οποίας είμαι θαυμάστρια και για την οποία έχω πολλές φορές κατηγορηθεί, όταν την εφαρμόζω....
    Καλό μήνα, Ginny!

  1. Ginny said...:

    Καλησπέρα Purple Rompishsness!!
    Κάπως έτσι το σκέφτομαι κι εγώ. Κρίμα, όμως, όταν είναι φτηνή η προδοσία. Σε ευχαριστώ για το πέρασμα και τις σκέψεις~ :)
    Τα φιλιά μου!

  1. Ginny said...:

    Γλυκέ μου, Γουίλ! Σε υπερλατρεύω, το ξέρεις; ;) Σε υπερευχαριστώ για τις ευχές σου! Έχω, έχω μη σε νοιάζει! Γνωρίζεις, όμως, ότι είμαι σκληροπυρηνική, μη με φοβάσαι! ;)
    Τα φιλιά και την αγάπη μου!

  1. Ginny said...:

    Κέιτ...................συγκίνησις. Αυτό. Απλά, συγκίνησις.
    Όχι, καλή μου, δεν εξαφανίστηκα εσκεμμένα! Καμιά φορά πρέπει να απέχω για να ζήσω και στη συνέχεια να γράψω για ό,τι έζησα! Με συγκινεί η συντροφικότητά σου, ειλικρινά! :) Θα κάνω την επίσκεψή μου όταν τελειώσω με τν ατελείωτη εξεταστική!
    Τα φιλιά μου
    !

  1. Ginny said...:

    Καλησπέρα Μπλογκογυναίκα! ;)
    Χαίρομαι που συμμερίζεσαι τις απόψεις μου. Προσπάθησα να τις αποτυπώσω όσο πιο συγκρατημένα και αντικειμενικά μπορούσα! Εμάς τους ανθρώπους του φωτός μας περιφρονούν οι άνθρωποι που ζουν στη σκιά.
    Τα φιλιά μου! :)

Post a Comment

A snowflake just fell!

Recent Posts