Θα μπορούσα να αφήσω τον εαυτό μου να σε ερωτευτεί. Το ξέρω. Θα ξεκινούσα μία περίοδο πεταλούδων, ανησυχιών, αγωνιών, ομορφιάς, ζωντάνιας. Έπειτα, θα ονειροπολούσα, θα ξεχνιόμουν, θα γελούσα σε απροσδόκητες στιγμές, θα δημιουργούσα ποιήματα, θα σιγοσφύριζα μελαγχολικές μελωδίες. Τέλος, θα σε ήθελα...πολύ, σαν ηφαίστειο που ξυπνά και κάθε τυχαίο άγγιγμα θα ηλέκτριζε όλο μου το είναι.
Ίσως θα τα έκανα όλα αυτά και εσύ θα μ αγκάλιαζες, ξεκινώντας έτσι μία τρελή και απρόβλεπτη περιπέτεια. Φοβάμαι, όμως, πως δε θα ανταποκριθείς και θα πέσω στο κενό. Πάλι.
Ίσως πάλι και όχι. Νιώθω την ανάγκη για έρωτα να με καταβάλει, να με καίει σε μία άσβεστη φωτιά.
Ίσως θα αφήσω τον κυνισμό μου να επικρατήσει και θα διώξω όποια ιδέα συναισθήματος μακριά, πριν να είναι αργά.
Μπορεί κάποια μέρα να ανέβεις στο πολύχρωμο τραίνο και να γίνουμε συνοδοιπόροι, συνεργοί στην περιπέτεια. Θα μαγευτείς από το σπινθηροβόλο πνεύμα μου, απ την ακούραστη διάθεση μου, απ την αλλόκοτη ουσία που δίνω στα μικρά πράγματα, απ την ξεχωριστή γλυκιά φιλοσοφία μου, απ την ακούραστη και παθιασμένη δύναμη που βάζω στην αγάπη, απ την εκνευριστικά αθεράπευτη-πασπαλισμένη με ρεαλισμό-αισιοδοξία μου και απ τον τρόπο που κρύβω το ρομαντισμό μου. Θα με ερωτευτείς. Το ξέρω. Ίσως, όμως, θα ναι πια αργά. Ίσως δε θα έχεις ποτέ την ευκαιρία επειδή θα κατέβηκες πολύ νωρίς απ το βαγόνι.
Θα μπορούσα να σε ερωτευτώ. Όμως, μάλλον δε θα το κάνω.
Ίσως...
Αφιερωμένο στην ελευθερία του έρωτα που σε κλείνει στη χειρότερη φυλακή.
Ίσως θα τα έκανα όλα αυτά και εσύ θα μ αγκάλιαζες, ξεκινώντας έτσι μία τρελή και απρόβλεπτη περιπέτεια. Φοβάμαι, όμως, πως δε θα ανταποκριθείς και θα πέσω στο κενό. Πάλι.
Ίσως πάλι και όχι. Νιώθω την ανάγκη για έρωτα να με καταβάλει, να με καίει σε μία άσβεστη φωτιά.
Ίσως θα αφήσω τον κυνισμό μου να επικρατήσει και θα διώξω όποια ιδέα συναισθήματος μακριά, πριν να είναι αργά.
Μπορεί κάποια μέρα να ανέβεις στο πολύχρωμο τραίνο και να γίνουμε συνοδοιπόροι, συνεργοί στην περιπέτεια. Θα μαγευτείς από το σπινθηροβόλο πνεύμα μου, απ την ακούραστη διάθεση μου, απ την αλλόκοτη ουσία που δίνω στα μικρά πράγματα, απ την ξεχωριστή γλυκιά φιλοσοφία μου, απ την ακούραστη και παθιασμένη δύναμη που βάζω στην αγάπη, απ την εκνευριστικά αθεράπευτη-πασπαλισμένη με ρεαλισμό-αισιοδοξία μου και απ τον τρόπο που κρύβω το ρομαντισμό μου. Θα με ερωτευτείς. Το ξέρω. Ίσως, όμως, θα ναι πια αργά. Ίσως δε θα έχεις ποτέ την ευκαιρία επειδή θα κατέβηκες πολύ νωρίς απ το βαγόνι.
Θα μπορούσα να σε ερωτευτώ. Όμως, μάλλον δε θα το κάνω.
Ίσως...
Αφιερωμένο στην ελευθερία του έρωτα που σε κλείνει στη χειρότερη φυλακή.
Ginnaki μου..ζωγράφισες συναισθήματα πάθους σέναν ερωτικό καμβά με αυτή σου την ανάρτηση..συχνές εναλλαγές σκέψεων με ένα θεαματικό φινάλε..εξαιρετική γραφή που με συναρπάζει όσες φορές σε διαβάζω..φιλάκια άπειρα κοριτσάκι μου..Καληνύχτα καραμελένια..