Σπαζοκεφαλιές!

Σπαζοκεφαλιές, όχι τα συμπαθητικά παιχνιδάκια που κάναμε στο νηπιαγωγείο με την παιδική αθωότητα να μας κρατά αμόλυντους. Όχι. Έχω μείνει με την εντύπωση πως όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο σπαζοκεφαλιάζουμε. Χαζεύουμε όταν η ζωή διαπράττεται μπροστά μας κι εμείς απλά χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Ορισμένες φορές ξυπνάμε το πρωί και στον καθρέφτη είναι διαφορετική η αντανάκλαση, μας περιπαίζει. Άντε, τώρα, να καταλάβεις πως έφτασες ως εδώ.

Σπαζοκεφαλιές, λοιπόν, που αγνοώντας των εξαιρετικά αφαιρετικό πρόλογο, μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα. Τουλάχιστον, όσον αφορά, τη δική σου προσωπική ιδιοσυγκρασία. Αν λειτουργείς μονίμως αυθόρμητα και απερίσκεπτα, η σπαζοκεφαλιά δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο ή 'αξιόπονο' στο μυαλό σου. Αν, όμως, λειτουργείς μεθοδικά εφαρμόζοντας λογική σε κάθε σου πράξη, τότε ‘σπαζοκεφαλιάζοντας’ μπορείς κυριολεκτικά να οδηγηθείς σε χτύπημα του κεφαλιού.

Ας σταματήσω, όμως, το άρθρο και ας περάσω στο ‘ψητό’ μέρος των σκέψεών μου. (Όχι, τίποτε άλλο, αλλά πρέπει να καθαρίσω τις μπάμιες και νιώθω ότι στερεύει η έμπνευσή μου.)

Σπαζοκεφαλιά, όταν επιμένεις πολύ για κάτι που γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι έχει πολλές δυνατότητες αποτυχίας. Παρ’ όλα αυτά, όταν έχεις μάθει να μην τα παρατάς, ακόμη κι αν τα πράγματα φαίνονται χλωμά και συννεφιασμένα, είναι αναμενόμενο κάποιες φορές να θέλεις να χαστουκίσεις τον εαυτό σου μεν, κερδίζεις διπλά όταν έχεις πιστέψει τόσο σε κάτι δε.

Προσπαθώ να εκφράσω τις απόψεις μου επάνω στο θέμα ακολουθώντας ένα απ τα δικά προσωπικά αποφθέγματα, «πίστεψε και θα δεις, η πίστη προηγείται του θαύματος». Θέλοντας να εστιάσω στη σημαντικότητα της πίστης και της επιμονής στην διεξαγωγή της ζωής, απορρίπτω την απερισκεψία, την ηλιθιότητα και την προσκόλληση σε ανούσιες και φρούδες ‘τυφλές ελπίδες’. Άλλη η μαγεία της πίστης και άλλη η ανοησία του ελπιδοφόρου συμβιβασμού. Δεν πέφτεις στο κενό προσπαθώντας να ακολουθήσεις τα χελιδόνια στο πέταγμα. Αντίθετα, επιμένεις στην αγάπη σου για τον ουρανό και φτιάχνεις αεροπλάνα.

Σπαζοκεφαλιές, λοιπόν, αν κατάφερε ο αναγνώστης και ο γυάλινος αντικατοπτρισμός μου να κατανοήσουν κάτι απ το συμμάζεμα των σκέψεών μου. Θαρρώ, απλά, πως η πίστη δίνει δύναμη ακούραστη, αγέραστη, δημιουργική. Η δίψα, η ελπίδα, η πίστη χαρίζουν μία μαγική ζωή κι ας είναι γεμάτη σπαζοκεφαλιές.

Ας δίνει δύναμη, λοιπόν, η δύναμη και η επιμονή μου. Επειδή η πίστη προηγείται του θαύματος.

Αφιερωμένο στην Αυγή.