Απορία, αμφιβολία, θλίψη

Σιωπή. Υπομονή. Θυμός. Καταπίεση. Σιωπή. Υπομονή. Θυμός. Θυμός. Τύψεις. Καταπίεση. Υπομονή. Κατάθλιψη. Ξέσπασμα. Σιωπή. Με την πάροδο των χρόνων θα μετανιώνω ξανά για τον φαύλο κύκλο αυτόν. Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ να βελτιωθώ, πίστεψέ με. Φαίνεται, όμως, πως ό,τι κι αν κάνω, όσο γλυκά κι αν είναι τα πρωινά, δεν έχω καταφέρει να ξεφορτωθώ απόλυτα την προσωπική μοναξιά της νύχτας. Μελιστάλαχτο μεμψιμοιρώ μελόδραμα, το ξέρω.  Απολογούμαι.

Ίσως απλά δεν έχω εξελιχθεί όσο νόμιζα. Ίσως όλες αυτές οι καταραμένες ανασφάλειες, αμφιβολίες, σκέψεις δεν εξαλείφθηκαν, αλλά έπεσαν σε ένα βαθύ πηγάδι και σιγά σιγά ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Κρίμα. Ίσως το δις εξαμαρτείν είναι αναπόφευκτο και ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Ελπίζω πως όχι.

Ο αυτοθαυμασμός είναι σπουδαίο πράγμα. Όσοι υποκρίνονται πως δεν αγαπούν τους εαυτούς τους σιγοκαίγονται μέσα σε μία ζωή γεμάτη ανούσιους συμβιβασμούς, χωρίς αγάπη υποχωρήσεις και χαμένες ευκαιρίες. Έμαθα να με εκτιμώ, να μη με υποβιβάζω, να διεκδικώ αυτό που θέλω, να είμαι ειλικρινής προς τους άλλους και προς εμένα. Θεωρώ ότι είμαι μία σπουδαία προσωπικότητα. Όχι απαραίτητα πιο έξυπνη απ το μέσο όρο, ούτε πιο όμορφη, ίσως ούτε καν πιο ξεχωριστή, αλλά σίγουρα είμαι αληθινή, ειλικρινής, ολοκληρωμένη. Αυτός δεν είναι ο στόχος της προσωπικής εξέλιξης; Όχι να γίνεις επιτυχημένος ούτε να έχεις εξουσία, αλλά να είσαι καλός άνθρωπος, με αρκετά κυριολεκτική σημασία. Δε θα υποκριθώ ότι δεν έχω αδυναμίες, έχω πολλές. Τις αναγνωρίζω, όμως, και προσπαθώ να τις διορθώσω, να βελτιωθώ, να εξελιχθώ.

Θαρρώ πως, ό,τι με έκανε θαυμάσια αλλά με έκανε να υποφέρω, τώρα που χάθηκε με γέμισε ηρεμία. Όπως είναι γνωστό, η καλοσύνη σε ταλαιπωρεί και καμία καλή πράξη δε μένει ατιμώρητη. Ο κυνισμός μου χάρισε λίγη εσωτερική γαλήνη. Όμως, χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια και ο αφελής, ιδεαλιστικός ρομαντισμός, επανεμφανίζεται για να μου χαρίσει ένα βροντερό χαστούκι. Δεν ισχυρίζομαι πως είμαι θύμα, η ακεραιότητά μου δεν το επιτρέπει. Μερικές φορές ίσως δεν κάνουμε σωστές επιλογές.

Τι είναι προτιμότερο, η μοναχική ασφαλής επιβίωση ή η πιθανή καταστρεπτική απογοήτευση και κατάρρευση. Διότι, περί απογοήτευσης πρόκειται. Όταν θυμώνεις με το ανθρώπινο είδος. Ευελπιστώ ότι η πίστη μου στον άνθρωπο κάποια στιγμή θα σβήσει και εγώ επιτέλους θα ηρεμήσω, ελεύθερη από δεσμούς, άγχος και απογοήτευση. Αν και δεν πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι μελλοντικά εφικτό. Φαύλος ο κύκλος της αγάπης. Ο άνθρωπος που έχει μάθει να αγαπά, θα αγαπά για πάντα. Η πιο άδικη κατάρα ή το ομορφότερο δώρο;

Φίλε, κάνε λιγάκι υπομονή.



Αφιερωμένο στην αεράτη σελήνη και τα μεθεόρτιά της.