Η Παροδικότητα του ανέμου
στριφογυρίζει
σαν σβούρα φλογερή
και το αίσθημα
αλλάζει προορισμό
αλλάζουν
οι εποχές και οι χειμώνες
μια νύχτα που τρεμόσβηναν τ' αστέρια.
Ανάσα
νιφάδα
σταγόνα
μα σφραγίδα τα λόγια
των πρότερων ονείρων.
Στιγμή ατελείωτη και ο έρωτας γελά
σαν ψίθυρος
ανόητης
καρδιάς!
Ξανά, ξανά, ξανά
το χάραμα έρχεται και ακολουθεί η δύση
κύκλος
αέναος
Ταξίδι κάνει η καρδιά
ξανά, ξανά
και ας πονά
και ας υποφέρει
Σαν φυσήξει ο αγέρας
σαν πέσει η βροχή
καινούριο
βάσανο
ανατέλλει.
Και η Παροδικότητα του έρωτα
συνεχίζεται...
Η Ginny αφιερώνει ένα ποίημα στη μέρα της ποίησης.
Η Ginny που είχε καιρό εξαφανιστεί αλλά επέστρεψε!
Πρώτη φορά βλέπω ποίημά σου συνάδερφε, καλά τα πας.
Ελπίζω το ποίημα να είναι περισσότερο προϊόν έμπνευσης και λιγότερο κακής πείρας.