Άπλυτο ταψί!

Απαπά! Ήδη έπρεπε να κατευθυνόμουν προς την ασφυκτικά μικρή μου ντουσιέρα! Πού χρόνος για δημιουργία; Από το πρωί (1 η ώρα!) καφές βανίλια στην εξαιρετική μου καφετέρια, πλύσιμο πιάτων και πρέπει να φτιάξω το καταραμένο φίλτρο, έχει γεμίσει άλατα. FACEBOOK! Πού καιρός για δημιουργία; Η ώρα περνά μαζεύοντας μαρούλια, τυριά, κρέατα, φυτεύοντας μπρόκολα, στάρι, καλαμπόκι, φτιάχνοντας μουρόπιτες, φραουλόπιτες και μάφιν αμυγδάλου! Τι έκανα με τη μέρα μου; Χμμ... Πού καιρός για δημιουργία; Να οι προτάσεις για καφέ. Πόση ώρα έχω; Να ντυθώ, να ετοιμαστώ, να βαφτώ, να γίνω η κούκλα που όλοι ξέρουν! Πού καιρός για δημιουργία; Έχω αργήσει. Μέχρι και η ανάρτηση αυτή γίνεται βιαστικά. Ασφυκτιώ και πρέπει να βγω έξω, να με χαϊδέψει ευλαβικά ο φθινοπωρινός (να τον κάνει ο ρεθυμνιώτικος Θεός!) αέρας! Πρέπει να φύγω και νωρίτερα αν δε βρέχει, να χαρώ και λίγο περπάτημα. Πού καιρός για δημιουργία; Και να, το αίσθημα της απραγίας/απραξίας. Τύψεις, τύψεις για το χαμένο χρόνο που, ας το παραδεχτώ, δε θα είχα ξοδέψει διαφορετικά. Το κακόμοιρο κεφάλι μου βαραίνει με τόσες ενοχικές και ανούσιες σκέψεις. Τελικά (υπό άλλες συνθήκες) μένω μέσα. Ασχολούμαι με τι; Τίποτα! Πάλι FACEBOOK! Πού καιρός για δημιουργία;
Όχι, εντάξει, σήμερα θα βγω και ίσως υπερβάλλω. Εχθές που δεν είχα διαδικτυακή πρόσβαση διάβασα πολλές σελίδες της εισαγωγής του συνταγματικού δικαίου ΚΑΙ συγύρισα το σπίτι (μετά από απουσία ολόκληρης εβδομάδας επιβάλλεται ένα γερό καθάρισμα!) ΚΑΙ φώλιασα στις γνώριμες σελίδες ενός υπέροχο βιβλίου ΚΑΙ η βραδιά εξελίχθηκε σε μουσική unplugged (περίπου :P). Μετά επέστρεψε η σύνδεση... Δε θα επαναλάβω τι επακολούθησε. Πού καιρός για δημιουργία; Το παράξενο είναι πως μπορώ να περάσω εβδομάδες χωρίς τη συντροφιά του διαδικτύου. Το πιστοποιεί η μηνιαία απουσία μου, νομίζω! Όταν έχεις πράγματα να κάνεις, πού καιρός για διαδίκτυο; Δημιουργείς!
Όχι, η ζωή μου δεν είναι τόσο βαρετή. Υπερβάλλω, ως συνήθως! Από φιλοσοφία, άλλο και τίποτα! Τώρα που το σκέφτομαι, σελίδες ολόκληρες μπορώ να γεμίσω με την τωρινή ψυχολογική μου κατάσταση. Όμως, η ώρα πήγε και μισή! Πρέπει να ξεκινήσω την καλλωπιστική μου διαδικασία. Το βράδυ ίσως...
Νομίζω είναι η πιο προσωπική ανάρτηση που έχω κάνει μέχρι τώρα και δεν αποκαλύπτω τίποτα κατ' ουσίαν! Όπως έλεγε η Τζούλι και Όντρι "Make me no undying vow. Show me now! Sing me no song! Read me no rhyme!Don't waste my time, Show me! Don't talk of June, Don't talk of fall! Don't talk at all! Show me!". Tα λόγια μερικές φορές είναι περιττά. Οπότε αφήνω για λίγο τη δημιουργία και βγαίνω έξω για άλλον έναν απογευματινό καφέ!
Τα φαφλατάδικα συναισθήματα και φιλοσοφίες, το βράδυ, παρέα με ένα ποτήρι ρούμι!
~We all go a little mad sometimes~

Αφιερωμένο...χμμ...στο ατελές μυθιστορηματικό κεφάλαιο!