Η οικοδομή

Στην οικοδομή μπροστά στο σπίτι μου (κυριολεκτικά 3 μέτρα απ το μπαλκόνι μου!) δουλεύουν ασταμάτητα...και τις Κυριακές...κάνουν θόρυβο,πολύ. Τους ευγνωμονώ μέσα απ τα βάθη της καρδιάς μου. Διότι, η αδιάκοπη εργασία τους σημαίνει ότι το σούπερ μάρκετ θα έχει τελειώσει το πολύ μέσα στους επόμενους τρεις μήνες. Επομένως, δε θα χρειάζεται να περπατάω (με πολύ γοργό βήμα-''ευχαριστώ'' την κολλητή και τον εξάδελφό μου γι αυτή τη συνήθεια) μέχρι το κατάστημα στην ακρίδα, το οποίο βρίσκεται τρία τετράγωνα πιο πάνω. Είναι, βέβαια, 5 λεπτά περπάτημα, όμως όταν κουβαλάω τέσσερις γεμάτες σακούλες σε κάθε χέρι (+την εξάδα, γιατί το νερό εδώ δεν είναι πόσιμο)... Ελπίζω να κατανοείται το δράμα μου απ τον κόσμο! Το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο να επιστρέφω από διαδικασία είκοσι λεπτών μέσα στον ιδρώτα Ιανουάριο μήνα! Α-πα-ρά-δε-κτο!
Παρ' αυτό, σήμερα είναι μία όμορφη ηλιόφωτη μέρα (σε αντίθεση με τα λεγόμενα μελετητών για τη χειρότερη μέρα του χρόνου!) στην αγαπημένη πόλη της κάτω χώρας. Ευτυχώς, καθώς έπρεπε να απλώσω τα ρούχα του σαββατοκύριακου. Τύχη, λοιπόν, κι όχι ατυχία. Αγόρασα και δύο ατομικά μπουκάλια σαμπάνιας, αφού ήταν σε προσφορά! Βέβαια, τώρα που τελείωσα τις πρωινές μου υποχρεώσεις σημαίνει πως πρέπει να ξεκινήσω το διάβασμα. Βαριέμαι. Κουράζομαι. Βασανίζομαι, επειδή θεωρώ ότι υποβαθμίζεται η νοημοσύνη μου. Όταν από τα έξι μαθήματα σου αρέσουν μόνο δύο, κάτι δεν λειτουργεί σωστά θαρρώ. Οψόμεθα.
Δυστυχώς, ο καλός καιρός ευνοεί τις προτάσεις για έξοδο, ποτό, καφέ. Είναι τόσο κακό αν θέλω να χουχουλιάσω στο σπιτάκι μου, να ασχοληθώ με το νοικοκυριό μου, να διαβάσω με την ησυχία μου και να αφιερώσω αποκλειστικό χρόνο στην εξαιρετική προσωπικότητά μου για δύο ταπεινές εβδομάδες; Έστω, για ένα σαββατοκύριακο. Είμαι άνθρωπος του έξω και της επικοινωνίας...πολύ! Όμως, θέλω κι εγώ τον προσωπικό μου χρόνο μερικές φορές! Θαρρώ πως δε χρειάζεται να απολογηθώ.
Επίσης, φαίνεται πως ο ΟΤΕ στην κάτω χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς πέφτει συνέχεια το δίκτυο. Αν ξανακοπεί η σύνδεση μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά, ειλικρινά, θα βγω στο διάδρομο και θα χτυπάω το μόντεμ με το τηγάνι! Το παραδέχομαι ανοιχτά, δεν μπορώ χωρίς διαδίκτυο, ειδικά στην κάτω χώρα, όπου δεν μπορώ να συντονιστώ στις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών που αγαπώ. Απλά, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ τα πρωινά χωρίς FREEDOM! Τι θα πρέπει να κάνω δηλαδή; Σκέφτομαι σοβαρά την αγορά ενός φορητού μόντεμ. Μόνο χρήσιμο θα φανεί.
Γενικά, πάντως, διανύω μία πολύ γαλήνια και ήρεμη περίοδο, μπράβο μου. Καιρός ήταν θαρρώ. Καταστάλαξα στο ότι είμαι ένας πολύ απλός άνθρωπος. Αν μου αρέσει κάτι, το κρατώ, αν όχι, το κόβω. Γιατί τα πράγματα είναι απλά, και όλο αυτό το συναισθηματικό κομφούζιο της εφηβείας (που για ορισμένους συνεχίζεται και αργότερα) είναι απλά ορμόνες, νάζια και ανούσιες ανησυχίες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Απλότητα κόσμε, απλότητα!
Μία καλημέρα σε όλους του πρωινούς ονειρευτές! :-)