Αέριδες και γλυκά!

Φυσάει. Ρήμα που όταν αναφέρεται στα καιρικά φαινόμενα είναι απρόσωπο. (Έπειτα από πολύ συλλογισμό και σκέψη!)
Σε λίγο θα ακολουθήσει και η συνοδευτική βροχή που σπάνια δεν είναι στην ώρα της. Ακούω πως στην Αθήνα βρέχει κιόλας. Εδώ από αργά μας νανουρίζει η φιλαρμονική των ανέμων. Η μέρα θα κυλήσει αργά, νωχελικά. Διατυπωμένη αμέτρητες φορές η αγάπη μου για την κακοκαιρία. Παρ' αυτήν όμως, θα ήθελα μερικές αλκυονίδες ακόμη. Αν και σε λίγο καιρό μπαίνει το καλοκαίρι. Ο ήλιος θα κάνει και πάλι αρμένικη βίζιτα, όπως πάντα συνηθίζει μετά το χειμώνα. Τα κορίτσια θα βολτάρουν με τα αέρινα φορέματά του και η μυρωδιά του έρωτα θα πλημμυρίζει κάθε στενό.
Ας το παραδεχτούμε, οι ηλιαχτίδες φέρνουν την άνοιξη. (Την ερωτική άνοιξη τουλάχιστον!) Αγάπη ζεσταίνει κάθε εποχή τις ψυχές των ανθρώπων, όμως δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε πως οι κρύες και σκοτεινές μέρες του χειμώνα δυσκολεύουν το έργο της. Άντε τώρα, να βρεις το σωστό κλιματιστικό για τις ανάγκες σου, και να σου έχουν στείλει και λάθος τηλεχειριστήριο...Πιο δύσκολη η δουλειά. Μέχρι να βρεις από που έρχεται ο ζεστός άνεμος, έχεις σκεπαστεί με δυο κουβέρτες. Αντίθετα, το καλοκαίρι πατάς το μεγάλο κόκκινο (συνήθως) κουμπί και κατευθείαν βγαίνει δροσερός αέρας. Μύριες μεταφορές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την ένταση των ερωτικών διαθέσεων το καλοκαίρι και το χειμώνα. Θα το προσπεράσω.
Ας σκεφτούμε μόνο τις δραστηριότητες που προσφέρει κάθε καιρός. Κρύο, παγωνιά, αέρας μας προσφέρουν σπίτι-ταινία-δείπνο-χουχούλιασμα, έξοδος(παλτό, γάντια, κασκόλ)-υποθερμία-κατεστραμμένο χτένισμα-κινηματογράφος-καφές-δείπνο, σκι-πατινάζ κτλ. Ήλιος-ζέστη-καλοκαιρία δίνουν (ελαφρύ ντύσιμο, περισσότερη ακάλυπτη σάρκα) χαλαρές βόλτες-περπάτημα-παραλία-θάλασσα-συναυλίες-θερινός κινηματογράφος-εξορμήσεις! Ο έρωτας είναι πιο διάχυτος στη ζεστή περίοδο του χρόνου, αδιαμφισβήτητο! Ευτυχώς που πλησιάζει.
Επιμένω στις χειμωνιάτικες προτιμήσεις μου, όμως σήμερα θα καθίσω σπίτι, λόγω ασυγκράτητου αέρα δε θα απλώσω τη μπουγάδα μου και δε θα έχω την ευκαιρία να κινηθώ ανάμεσα στον κόσμο. Πολλές αέρινες και κατακλυσμικές μέρες κυλούν με αυτόν τον τρόπο, είτε το θέλω είτε όχι. Κόκκινα τα σύννεφα κι εγώ ρωτώ ποιο είναι το μυστικό να εξαφανιστώ. Ας ήμουν ξαπλωμένη στην παραλία να χαζεύω τα κύματα, να πιάσω κουβέντα με το διπλανό, να παίξω με τις ρακέτες, να φλερτάρω.
Κι όμως, παρ'  όλα αυτά τα καταπιεσμένα ''παράπονα'' (γνωστά σε όλο το γυναικείο πληθυσμό) αυτό που θέλω πραγματικά είναι απλά να με πάνε σινεμά ~και μισή μισή μια πάστα φλώρα!