Χαράματα

Δεν τους αντέχω. Δεν αντέχω. Ακούω ζευγαρωμένα μπουκάλια να χτυπούν ρυθμικά μεταξύ τους στο δρόμο. Ήχοι απόμακροι και τρομακτικοί. Ίσως φταίει η εποχή, ίσως η μελαγχολία, ίσως η αέναη μοναξιά. Κι ήταν χαράματα. Έφυγα από τη χαρά, το τραγούδι, το χορό και κανείς δεν με ακολουθούσε. Μόνη μπήκα στο παλάτι των σκέψεων, των στίχων και των χωρατών. Μόνη βγήκα στο προσδοκώμενο κρύο της νύχτας. Η πόρτα πίσω μου έκλεισε και κάποιο γέλιο πάγωσε και χάθηκε. Η αυγή ήταν πολύ κοντά. Άραγε προλάβαινα να δω τα δειλά πορτοκαλί χρώματα; Αυγή γιατί με βασανίζεις; Δεν έχω άλλα παραμύθια να διηγηθώ. Δεν τους αντέχω. Δεν ανήκω εγώ εδώ. Και η καρδιά μου στους πέντε ανέμους...

Sonnet 18

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.

by William Shakespeare

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Sonnet 43

When most I wink, then do mine eyes best see,
For all the day they view things unrespected;
But when I sleep, in dreams they look on thee,
And darkly bright, are bright in dark directed.
Then thou, whose shadow shadows doth make bright,
How would thy shadow's form form happy show
To the clear day with thy much clearer light,
When to unseeing eyes thy shade shines so!
How would, I say, mine eyes be blessed made
By looking on thee in the living day,
When in dead night thy fair imperfect shade
Through heavy sleep on sightless eyes doth stay!
All days are nights to see till I see thee,
And nights bright days when dreams do show thee me.

–William Shakespeare

Sonnet 116

Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.

by William Shakespeare

Defying Gravity

Something has changed within me
Something is not the same
I'm through with playing by the rules
Of someone else's game
Too late for second-guessing
Too late to go back to sleep
It's time to trust my instincts
Close my eyes: and leap!

It's time to try
Defying gravity
I think I'll try
Defying gravity
And you can't pull me down!

I'm through accepting limits
''cause someone says they're so
Some things I cannot change
But till I try, I'll never know!
Too long I've been afraid of
Losing love I guess I've lost
Well, if that's love
It comes at much too high a cost!
I'd sooner buy
Defying gravity
Kiss me goodbye
I'm defying gravity
And you can't pull me down

10 comments:

Anonymous said...:

December 27, 2011 12:21 PM

Που εισαι κοριτσι;;;
χαθηκες.
Καλη χρονια να εχεις,με πιο πολλα χαμογελα και περισσοτερη αισιοδοξια.

Estella said...:

December 27, 2011 1:21 PM

...Κι όμως. Κάποιος κάπου μπορεί να αισθάνεται το ίδιο. Κι ακόμα χειρότερα. Επειδή δεν σε έχει. Αγκαλιά... Μη μου φοβάσαι τίποτα.

Νυχτερινή Πένα said...:

December 27, 2011 1:44 PM

Μελαγχολική μικρή Τζίνι; Δεν θα έπρεπε καταμεσής της αγαπημένης σου εποχής. Έλα χαμογέλασε, σίγουρα κάποιος έχει ανάγκη το χαμόγελό σου για να νιώσει και εκείνος χαρά.

elena porcupine said...:

December 27, 2011 9:47 PM

Αχ!Το κορίτσι μου μελαγχόλησε!!!Εγώ τί να σου πω?Γουστάρω τρελά να μελαγχολώ και να δημιουργώ!Για να το κάνεις, μάλλον το έχεις ανάγκη!Εγώ μαζί σου, όπως κι αν νιώθεις!Σε νιώθω απόλυτα!

Έλα να απολαύσουμε τις μοναχικές μας στιγμούλες και να κοιτάμε έξω από το παράθυρο το καταχείμωνο να απλώνει το πέπλο του στη γειτονιά!

Είδες?Τί όμοεφο που είναι!!!

Φιλί γλυκό!!!!

:-)

Ginny said...:

December 29, 2011 12:38 AM

Εδώ είμαι καλή μου Meanan! Δε χάνομαι, μην ανησυχείς, απλά παίρνω μεγάλα διαλείμματα (κούρασης και υποχρεώσεων!).
Χρόνια πολλά! Εύχομαι μία όμορφη πρωτοχρονιά και ένα γεμάτο 2012!
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα!
Φιλιά πολλά!

Ginny said...:

December 29, 2011 12:40 AM

Αγαπημένη Εστέλλα,
δύσκολο, πολύ δύσκολο αυτό που λες! :P
Αλλά, εντάξει, δεν πτοούμαι! Και, βέβαια, δέχομαι μετά χαράς τη ζεστή αγκαλίτσα σου! (και απογοητεύομαι λιγότερο!)
Φιλάκια πολλά πολλά!

Ginny said...:

December 29, 2011 12:42 AM

Γουίλ μου, φέτος μόνο αγαπημένη δεν ήταν! Οι μονοί αριθμοί, όπως ξέρεις δε με συμπάθησαν ποτέ!
Άσε με κι εμένα να μελαγχολήσω λίγο, όλο μέσα στα χαμόγελα είμαι!
Αμφιβάλλω, αλλά δεν έχει σημασία!
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα και τη θετική ενέργεια! (αντιστρέφονται οι ρόλοι μας και φοβάμαι γλυκέ μου!)
Φιλάκια!

Ginny said...:

December 29, 2011 12:45 AM

Αγαπημένη σκαντζοχοιρίνα, με νιώθεις και χαίρομαι! Είμαστε από την ίδια πάστα φτιαγμένες! ;) Μα δεν είδες; Μελαγχόλησα και τσουπ, η ανάρτηση!
Και ο καιρός με ανταμείβει με το υπέροχο κρύο του (θα μπορούσε να πέσει λίγο ακόμη η θερμοκρασία αλλά πού;) και την όμορφη γιορτινή ατμόσφαιρα!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! <3
Φιλιά πολλά! :)

Ianos said...:

December 29, 2011 7:31 PM

Τι θλιμμενακι κείμενο είναι αυτό;
Ελπίζω να ήταν άπλα στιγμή της νύχτας και να πέρασε!!!
Για βάλε τα γιορτινά σου και ένα χαμόγελο στο προσωπάκι σου!!!Τα καλυτερα ερχονται!!! Πολλα φιλια!!!Για χαμογελα να σε δω!!!! ;)

Ginny said...:

December 30, 2011 12:49 AM

Xιχιχι, χαμογέλασα διαβάζοντας το σχόλιο!
Στιγμές είναι διάφορες, δε θα τις χαρακτήριζα ακριβώς θλιμμένες όμως...!
Χαμογελάω, χαμογελάω, μην ανησυχείς!;)
Φιλάκια πολλά Ιανέ! Σε ευχαριστώ για τη θετική ενέργεια! ;)

Winter Night's Dream