Χαράματα

Δεν τους αντέχω. Δεν αντέχω. Ακούω ζευγαρωμένα μπουκάλια να χτυπούν ρυθμικά μεταξύ τους στο δρόμο. Ήχοι απόμακροι και τρομακτικοί. Ίσως φταίει η εποχή, ίσως η μελαγχολία, ίσως η αέναη μοναξιά. Κι ήταν χαράματα. Έφυγα από τη χαρά, το τραγούδι, το χορό και κανείς δεν με ακολουθούσε. Μόνη μπήκα στο παλάτι των σκέψεων, των στίχων και των χωρατών. Μόνη βγήκα στο προσδοκώμενο κρύο της νύχτας. Η πόρτα πίσω μου έκλεισε και κάποιο γέλιο πάγωσε και χάθηκε. Η αυγή ήταν πολύ κοντά. Άραγε προλάβαινα να δω τα δειλά πορτοκαλί χρώματα; Αυγή γιατί με βασανίζεις; Δεν έχω άλλα παραμύθια να διηγηθώ. Δεν τους αντέχω. Δεν ανήκω εγώ εδώ. Και η καρδιά μου στους πέντε ανέμους...

10 comments:

  1. Anonymous said...:

    Που εισαι κοριτσι;;;
    χαθηκες.
    Καλη χρονια να εχεις,με πιο πολλα χαμογελα και περισσοτερη αισιοδοξια.

  1. Estella said...:

    ...Κι όμως. Κάποιος κάπου μπορεί να αισθάνεται το ίδιο. Κι ακόμα χειρότερα. Επειδή δεν σε έχει. Αγκαλιά... Μη μου φοβάσαι τίποτα.

  1. Μελαγχολική μικρή Τζίνι; Δεν θα έπρεπε καταμεσής της αγαπημένης σου εποχής. Έλα χαμογέλασε, σίγουρα κάποιος έχει ανάγκη το χαμόγελό σου για να νιώσει και εκείνος χαρά.

  1. Αχ!Το κορίτσι μου μελαγχόλησε!!!Εγώ τί να σου πω?Γουστάρω τρελά να μελαγχολώ και να δημιουργώ!Για να το κάνεις, μάλλον το έχεις ανάγκη!Εγώ μαζί σου, όπως κι αν νιώθεις!Σε νιώθω απόλυτα!

    Έλα να απολαύσουμε τις μοναχικές μας στιγμούλες και να κοιτάμε έξω από το παράθυρο το καταχείμωνο να απλώνει το πέπλο του στη γειτονιά!

    Είδες?Τί όμοεφο που είναι!!!

    Φιλί γλυκό!!!!

    :-)

  1. Ginny said...:

    Εδώ είμαι καλή μου Meanan! Δε χάνομαι, μην ανησυχείς, απλά παίρνω μεγάλα διαλείμματα (κούρασης και υποχρεώσεων!).
    Χρόνια πολλά! Εύχομαι μία όμορφη πρωτοχρονιά και ένα γεμάτο 2012!
    Σε ευχαριστώ για το πέρασμα!
    Φιλιά πολλά!

  1. Ginny said...:

    Αγαπημένη Εστέλλα,
    δύσκολο, πολύ δύσκολο αυτό που λες! :P
    Αλλά, εντάξει, δεν πτοούμαι! Και, βέβαια, δέχομαι μετά χαράς τη ζεστή αγκαλίτσα σου! (και απογοητεύομαι λιγότερο!)
    Φιλάκια πολλά πολλά!

  1. Ginny said...:

    Γουίλ μου, φέτος μόνο αγαπημένη δεν ήταν! Οι μονοί αριθμοί, όπως ξέρεις δε με συμπάθησαν ποτέ!
    Άσε με κι εμένα να μελαγχολήσω λίγο, όλο μέσα στα χαμόγελα είμαι!
    Αμφιβάλλω, αλλά δεν έχει σημασία!
    Σε ευχαριστώ για το πέρασμα και τη θετική ενέργεια! (αντιστρέφονται οι ρόλοι μας και φοβάμαι γλυκέ μου!)
    Φιλάκια!

  1. Ginny said...:

    Αγαπημένη σκαντζοχοιρίνα, με νιώθεις και χαίρομαι! Είμαστε από την ίδια πάστα φτιαγμένες! ;) Μα δεν είδες; Μελαγχόλησα και τσουπ, η ανάρτηση!
    Και ο καιρός με ανταμείβει με το υπέροχο κρύο του (θα μπορούσε να πέσει λίγο ακόμη η θερμοκρασία αλλά πού;) και την όμορφη γιορτινή ατμόσφαιρα!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! <3
    Φιλιά πολλά! :)

  1. Ianos said...:

    Τι θλιμμενακι κείμενο είναι αυτό;
    Ελπίζω να ήταν άπλα στιγμή της νύχτας και να πέρασε!!!
    Για βάλε τα γιορτινά σου και ένα χαμόγελο στο προσωπάκι σου!!!Τα καλυτερα ερχονται!!! Πολλα φιλια!!!Για χαμογελα να σε δω!!!! ;)

  1. Ginny said...:

    Xιχιχι, χαμογέλασα διαβάζοντας το σχόλιο!
    Στιγμές είναι διάφορες, δε θα τις χαρακτήριζα ακριβώς θλιμμένες όμως...!
    Χαμογελάω, χαμογελάω, μην ανησυχείς!;)
    Φιλάκια πολλά Ιανέ! Σε ευχαριστώ για τη θετική ενέργεια! ;)

Post a Comment

A snowflake just fell!

Recent Posts